بازپخش یک نوشته‌ی قدیمی:

در میان مطالب متنوع و مفید در گرامیداشت روز جهانی زن باید این خواست راهم به پیش راند: تعطیل رسمی 8 مارس!

8 مارس و اول مه دو روز بزرگ سال در جنبش کارگری کمونیستی هستند. اول مه، به مثابه ی روز جهانی کارگر، دربسیاری از کشورها، از جمله در ایران، تعطیل رسمی است. برای رسمیت دادن به تعطیلی روز جهانی کارگر در سایر کشورها و سراسر جهان باید کوشید. اما 8 مارس، روز جهانی زن، تنها در چند کشور سابقا “سوسیالیستی” تعطیل است. در اروپای غربی و امریکا که زادگاه و پرورشگاه این روز و این خواست جهانی برابری زن و مرد است، این روز تعطیل نیست.

کارهای بسیار مهمی روی زمین میماند اگر این روز را کارگران و اعضای عدالتخواه جامعه در محیط کاری خود بمانند و فراغت لازم را برای انجام این مهام نداشته باشند. تبلیغ و ترویج حقانیت برابری کامل زن و مرد، ارزیابی فعالیت و مبارزات ما، در این عرصه، طی سال گذشته، برجسته کردن موفقیتها و نقد و بررسی موانع و شکستها و برنامه ریزی برای سال آتی پیش رو که هرچه پرثمرتر جلو برویم؛ از جمله اموری است که ضرورت صرفنظر ناپذیرشان آشکار است. پرداختن به چنین اموری، وقتیکه کارگران و شاغلان باید 8، 9 یا 10 ساعت مشغول تامین معیشت باشند دشوارتر میشود و چه بسا زمین میماند!

در واقع، برای پرداختن کافی به این امور مهم به بیش از یک روز وقت نیاز است. ما تنها فعالان عبوس یک مبارزه ی سخت نیستیم. ما میخواهیم چنین روزهایی را با برپایی جشنهای شاد و فرحبخش به پایان ببریم. آیا پر توقعی است اگر بخواهیم برای چینی جشنی هم به یک روز کاری دیگرهم نیازمندیم؟ اگر برای استراحت و آماده شدن مجدد برای کار، یک روز تعطیل دیگررا هم به خواسته ها اضافه کنم، دیگر حسابی داد حسابداران بورژوازی را درمیاورم که، جز هنگام محاسبه ی دستمزد، حساب نیروی کار مارا، دقیقه به دقیقه ، دارند! اما واقعیت اینست که مذهبی ها برای مراسمهای ارتجاعیشان توانسته اند سه روز تعطیل برا ی اعیادی نظیر پسح (پٌسک، ایستر) و کریسمس شان به جامعه تحمیل کنند ولی وقتی نوبت به اول مه و 8 مارس ما میرسد، حسابداران بورژوازی دادشان در میاید! ما در یک حکومت کارگری، با هدف لغو کارمزدی، فرصت کافی برای چنین مراسمها و جشنها یی را فراهم خواهیم کرد. اما حالا و زیر سلطه ی بورژوازی هم، هرجا زورمان برسد باید برای هریک از این مناسبتها یک یا دو و حتی سه روز کار را، به عنوان تعطیل رسمی به بورژوازی تحمیل کنیم.

من این خواست را چند سال پیش در دومین روزنامه ی بزرگ سوئد منتشر کردم. این روزنامه از خوانندگان خود همه پرسی کرد و این خواست 23% موافق داشت. 23% اکثریت نیست اما تقریبا یک نفر از چهار- پنج نفر موافق بود. به این معنی که دراین دنیای خرافه زده ی بورژوازه هم میتوانیم به پشتیبانی انبوهی از مردم امیدوار باشیم!

کمونیستها در هر کشور و در پیوند با مبارزات کارگران محل، برای این خواست، نیرو بسیج میکنند. این مطالبه، خود، بسیج کننده هم هست و گرایشهای بورژوایی را که میخواهند 8 مارس را مصادره کنند، به زیر حجاب ببرند یا آنرا به یک جنبش لینی با خواستها یی کمتر از برابری کامل زن و مرد تبدیل کنند، محک میزند.

مصلح ریبوار

Jm.rebwar@gmail.com