سەربەخۆیي کوردستانی عیراق

بزووتنەوەیەکی شۆڕشگێڕانە و حەقخوازانەی سەربەخۆیي لە کوردستان لە ئارادایە. ئەم بزووتنەوەیە، وێڕای بارودۆخی دژوار، لەسای کۆمۆنیزمێکەوە کە لە کوردستان بەهێز بووە، سەری بۆ ناسیۆنالیسمی دەسەڵات شۆڕ نەکردوە.
بزووتنەوەی کۆمۆنیستي کارگەري، بەردەوام، ئەم پرسەی بەرەو ڕادیکالیسم بردووە. شیعاری سەربەرخۆیي کوردستانی عیراق کە هەمیشە لە ئارادابووە، ساڵی ١٩٩٥، لە لایەن مەنسووری حیکمەتەوە بەڕووني نرایە بەر پێی جەماوەر.

مانەوەی کوردستان لە چوارچێوەی عیراقێکدا کە دەسکردی ئیمپریالیسمی بەریتانیای پاش شەڕی یەکەمی جیهانيیە کە سەرەتای ٢٠ەکانی سەدەی رابۆردوو، لە بێنەوبەرەی دابەشکردنەوەی جیهان و داچنینی وردە-کیشوەر بە دەوری شۆڕشی سەرکەوتووی ئوکتۆبەردا، بووبە ژێر-چاوەدێری بەریتانیا، دەمێکە بێمەعنایە و بەم هەڕەشەی ترۆریزمی داعەشەوە، بێمەعناتریش بووە. ئێستا، دەرەتانی ئۆمێدبەخشی دەربازبوون، پێشنیاری کرداري سەربەخۆیي کوردستانی عیراقە.

ئێمەی کۆمۆنیست، وێڕای هێزە پێشڕەوەکان دەتوانین بە رێکخستنی شۆراکان (لە شوێنی کار و شوێنی ژیان)، ڕێکخستنی ژنان، لاوان، ڕۆژنامەنووسان، بە ڕێکخستنی یارمەتي ئاوەڵجەمعي کۆمەڵانی خەڵک و بەخەمەوە بوونی کرداري بۆ دامەرزاندنی پەنابەران و خەڵکی ئاوارە و کەڵک وەرگرتن لە هەر دەرفەتێک بۆ چەکدارکردنی کۆمەڵانی کرێکار و زەحمەتکێش، ئەم پرسە کە بە ڕیفراندۆمێک دەگاتە سەرنجامی خۆی، لە دەوری ئەم داخوازە یەکگرتوو بکەین و ڕادیکاڵیزەی بکەینەوە. ئەمە، پێویست ناکا بکێشیتە تێکهەڵچوونی دەستبەجێ و نەخوازراو دژی هێزە بۆرژوایيەکانی کوردستان. ئەو هێزانەش، ئێستا نین لە بارودۆخێکدا کە بتوانن کۆسپی گەورە بخەنە سەرڕی.

شۆرا و بنکەی خەڵکي چەکدار، دەتوانی ببێتە سەرەتایەک بۆ دەخالەتگەري کۆمۆنیستي زیاتر و بەدەستەوە گرتنی چارە نووسی سیاسي و ئابووري کۆمەڵایەتي. نەک هەر لە کوردستان، بەڵکوو لەو شوێنانەی بە دەستی مالیکي و داعەشەوەیە، کەم تا زۆر دەکرێ خەڵک بۆ ئەم مەبەستە رێکخراو بن. ئەم قەیرانە، لەوانەیە بکێشێتە ئێران و سووریاش؛ لەو ولاتانەش ڕێکخراوبوونی خەڵک و ئامادەیي کارگەر و زەحمەتکێش بۆ دەستکردنەوە و بۆ دەست بردن بۆ دەسەڵات، ڕێگای پارێزگاري ژیان و کەرامەت و ئاسایشە؛ لەوەش واوەتر ڕێگا دەکاتەوە بۆ دەسەڵاتگرتنی کۆمەڵانی کرێکار و زەحمەتکێش، بۆ دەسەڵاتی شوورایي و کێشانە خوارەوەی سەرمایەداري کە سەرچاوەی هەموو ئەم مەینەتانەیە. ئەوەی لە پێش چاوماندا ڕوودەدا، نیشانەیەکی ئاشکرایە کە ئەگەر ئێمە نەتوانین ژیان و خەباتی کۆمەڵانی خەڵک بۆ سۆسیالیسم ڕێکخراو بکەین، چ جەنەننەمێک بەڕێوەیە!

گرینگە ئەو بارەکەش ببینین کە کاتێک خۆمان بە دەست ئەم جەهەننەمەوە نەدا؛ ئەگەر ئەم خەباتە بە سەرەنجامێکی لانی زۆریش نەگا، لە ڕەوتی خۆیدا، چاوی کۆمەڵانی کرێکار و زەحمەتکێش لە بەرژەوەندي سۆسیالیستي خۆیان ڕوونتر دەکاتەوە و ڕێکخراوبوونیان لە حیزبی کۆمۆنیستي و ڕێکخراوەی جەماوەريدا ئاسانتر دەکاتەوە کە دەسکەوتێکی گەورەیە، چ بۆ پێشڕەوي زیاتر بەرەو سۆسیالیسم و بە دەستەوەگرتنی چارەنووس و دەسەڵاتی سیاسی و چ بۆ پارێزراوي لە جەهەننەمی مەینەتباری ژێر دەسەڵاتی تاقمی جۆراوجۆری سەرمایە و بۆ ژیانی سەربەرزانەی لە حاڵی حازردا. تەجرەبەی کوردستانی ئێران و تاڕادەیەک، پارێزراوبوونی ژیان و کەرامەتی هاووڵاتيیان خۆی بەڵگەیەکی ئەم ڕاستيیەیە.

بۆ پێشەوە بەرەو ڕێکخستنی ژیان و خەباتی کرێکارانان و کۆمەڵانی خەڵک بەرەو دەسەڵات؛ بۆ پێشەوە بۆ سەربەخۆیي کۆردستانی عیراق.

ئەمە گەڵاڵەیەکی سەرەتایيیە و دەکری لە درێژەی کاردا، وردتر شی بکرێتەوە.
.
Jm.rebwar@gmail.com

www.rebwar.nu

استقلال کردستان عراق

جنبشی در کردستان برای حق تعین سرنوشت، دهها سال است در جریان است. این جنبش عادلانە، علیرغم شرایط دشوار، بە برکت حضور کمونیسم، بەکنترل ناسیونالیسم حاکم گردن ندادەاست.
جنبش کمونیستي-کارگری، هموارە این جنبش عادلانە را بەطرف رادیکالیسم هدایت کردە است. شعار استقلال کردستان عراق کە هموارە یک انتخاب محتمل بودە توسط منصور حکمت در سال ١٩٩٥ بە روشنی، در برابر جامعە قرار دادە شد.

درشرایط امروز، ماندن کردستان در چارچوب کشور عراق کە مخلوق امپریالیسم بریتانیا در دهەی ٢٠ سدەی گذشتە بودە؛ کشور تحت الحمایەئی کە در فردای جنگ اول جهاني و در تجدید تقسیم مناطق نفوذ امپریالیستها و در جریان چیدن خردە-کشورهای منطقە در برابر انقلاب نوپای اکتبر سرهم بندی شد، بی ربط تر شدەاست. راە برون-رفت و جهتگیری تاریخی امید بخش، پیش کشیدن عملی استقلال کردستان عراق است.

سازماندهی مردم مسلح در سایر مناطق عراق هم وظیفەی کمونیستهاست؛ گرچە، امکان عملی چنین مهمی نیاز بە دادە های مشخصتری دارد. در شرایط حاضر باید گوش بە زنگ تغیرات ناشی از سردرگمی نیروهای گوناگون امپریالیستی بود. جهنمی کە آنان در مسیر خود بپا میدارند بسیار سختتر خواهد شد اگر ما بە ابتکارات کمونیستی برای سازمانداندن مبارزات و حتی سازماندهی زندگی روزانەی مردم نپردازیم.

ما کمونیستها، همراە با نیروهای مترقی، میتوانیم با سازماندن شوراها، بنکەها، زنان، جوانان، روزنامەنگاران، با سازماندادن کمکهای مردمی و دخالت در امور اجتماعی، اسکان پناهندە و آوارە و استفادە از هر فرصتی برای مسلح کردن تودەهای کارگر و زحمتکش، جنبش را در کردستان، حول این خواست فوری استقلال کردستان عراق، متحد و رادیکالیزە کنیم. با هدایت چنین جنبشی در راستای سوسیالیسم کە در نهایت، طی یک رفراندوم دمکراتیک تعین تکلیف میشود، میتوان کاری کرد کە سوسیالیسم و آرمان کارگري دست بالا را داشتە باشد. این امر، لزوما بە معنی درگیری ناخواستە با نیروهای بورژوائی کردستان نیست. آن نیروهاهم در شرایطی نیستند کە بتوانند موانع جدی در این راە بەوجود آورند.
شوراها و بنکەهای مردمی مسلح میتواند نقطە عزیمت کارگران برای دخالتگری بیشتر کمونیستی و بەدست گرفتن سرنوشت سیاسی و اقتصادی باشند.

و در عوض، پاسیفیسم و انتظاری کە هم اکنون (سیزدهم ژوئن ٢٠١٤) مشاهدە میشود، مقاومتی را در برابر جهنم سختتری کە سرمایە برای تودەهای مردم تدارک دیدەاست سازمان نمیدهد. ( خوشبختانە،این روزها، اواخر ژوئن و اوایل ژوئیە، این حقیقت مدافعان بیشتری دارد.) سازماندادن مبارزە حول چنین خواستی، حتی اگر بە نتایج حداکثرش نرسد، آگاهی کمونیستي و تشکل و اعتماد بە نفس تودەهای کارگر و زحمتکشان بالا میبرد کە خود نتیجەی حفظ نسبی کرامت انسانی و حفظ چارچوب زندگی روزمرە خواهد بود؛ چیزیکە در غیاب یک مبارزە آگاهانە، ازهم خواهد پاشید. شاهد زندە، کردستان ایران و آگاهی نسبی و کرامت بهتر حفظ شدەایست کە بە برکت یک مبارزەی کم تا بیش آگاهانە و متشکل جریان داشتە و دارد. حاصل هر تاکتیک کمونیستی همین است کە تا چەاندازە بە آگاهی، تشکل و در نتیجە قدرتگیري کمونیستي مردم کارگر و زحمتکش و آزادیخوە، کمک میکند.

بە علاوە، چنانکە بالاتر هم اشارە شد،ابتکار عمل کمونیستي، گرچە در کردستان میسرتر مینماید، اما اصولا، منحصر بە کردستان نیست. راە پیشگیری از سناریوی سیاە سرمایەاست. مسالە اینست کە کمونیستها، در مناطق دیگر، عملا تا چە اندازە میتوانند این دخالتگری را سازمان دهند. چنین شرایطی کە اوضاع بە یکبارە تغیرات ناگهانی میکند و تغیر ناگهانی تاکتیکهارا طلب میکند، ممکن است بە ایران و سوریە هم سرایت کند. امروزە، در دیگر مناطق عراق هم خطوط اصلی این دخالتگری میتواند سازماندهی کمکهای مردمي، بنکەها و شوراهای محلەو محل کار، تلاش برای مسلح شدن هرجا کە بە نظر رهبران محلی ممکن و مناسب باشد؛ و در یک عبارت: سازماندهی زندگی و مبارزەی مردم، دست بردن بە قدرت و در نهایت بەزیرکشیدن سرمایەداری حاکم، میتواند واقعبینانە باشد.

این یک طرح اولیە است و در پیشرفت خود میتواند البتە دقیقتر شود.

Jm.rebwar@gmail.com
www.rebwar.nu